poşmanî

1. Vegerandin, poşmanbûna ji guneh, terka guneh, dev jê berdan, lêborîn xwestin.

2. Mirov ji xeletî, xeletî, gunehên mezin û biçûk ên ku bi zanebûn an nezanî kiriye poşman dibe û bi biryara ku careke din heman gunehan neke, dev jê berde. "Yê ku ji gunehê xwe poşman bibe, mîna ku ew guneh nekiribe." (Hedîs)

3. Kafir dev ji înkara xwe berdidin û dibin bawermend. "Kî ji kufrê tobe bike, nimêja xwe bike û zekata xwe bide, ewê bibin birayên we yên dîn." (Quran 9/11) Mirovê Misilman ji dev ji îbadetê û kirina gunehan poşman dibe; Ew qerar dide ku careke din venegere guneh û îbadeta xwe asteng neke. “Ew Xwedayê ku tobeya bendeyên xwe qebûl dike û gunehên wan dibore ew e.” (Quran 42/25)

5. Ji bo emrên Xweda, Hz. Ji ber gotin û reftareke ku berevajiyê jîyana Pêxember e, di dilê xwe de pîsbûn, ji ber dûrketina ji rewşa bêgunehiya di afirandinê de vegere ser emr, lêborîn û parastina Xwedê; Ji bo ku careke din venegere gunehan ji Xwedê lêborînê nexwaze. Ji bo ku poşman bê qebûlkirin divê şert û mercên jêrîn pêk werin: Poşmaniya ji gunehên berê, bicihanîna erkên xwe, dev ji her cure neheqiyê beraet kirin, xwediyên mafdar bi dayîna mafên xwe beraet kirin û bi biryarbûn ku careke din guneh nekin. Qurana pîroz ji biryardariya ku careke din venegere gunehan dibêje "tövbeyinasuh". “Kî ji zulma ku kiriye (şirk, kufr, îsyan) poşman bibe û rewşa xwe baş bike, bêguman Xwedê tobeya wî qebûl dike. Lewra Xweda ji bendeyên xwe re efûkar û dilovan e.” (Quran 5/39)

---------------------------------------------------------------

Bazı İslami Kavramlar - Some Islamic Concepts...

Yukarı